Vonnis A.

Voor mij mag het dan niet onverwacht zijn: voor anderen is de schok groot.
Mijn vader die het moeilijk aanvaarden kan. Mijn zus die hardnekkig dacht aan van alles behalve Alzheimer...de familie die het eigenlijk niet mag weten...
Meer dan een jaar voor het vonnis A. sprak ik er al eens voorzichtig over met oom J. broer van mijn moeder. Oom ontkende, net als mijn vader.
"Nee" zei oom stellig: "Alzheimer, dat komt in onze familie niet voor!"
Hij zei het alsof hij bedoelde: wij dulden in onze familie zoiets niet!
Later, veel later, kwam ik erachter dat hij net zo goed wist dat zijn eigen grootmoeder dement was. Daar werd echter niet over gesproken in de familie.
Net zoals dat feit is verdoezeld, spreekt mijn vader ook niet over het vonnis A.
A. bestaat nog steeds niet.