Verdriet

Marcel is overleden. Marcel is familie, Marcel is vriend.
Marcel is de 2e man van mijn moeders nicht.
Mijn moeder miste een zus, in het gezin waarin ze opgroeide stonden 3 broers centraal. Bij haar enkele jaren jongere nichtje vond mijn moeder in haar jeugd een beetje zusjes-gevoel en vriendschap. Marcel kwam later en was meer dan de 2e man van....
Marcel is dood. Ik vertelde het mijn moeder. Ze is aangedaan, ze is verdrietig.
Ik wil haar mee naar de uitvaart. Ze heeft er recht op...
Mijn vader ziet het niet zitten en blijft zelf ook thuis. Hij kan ma niet zo lang alleen laten.
Ik zie geen oplossing en accepteer het zoals het is.
Na de uitvaart bel ik mijn vader om verslag te doen: hij op de hoogte...ik om mijn gevoelens en gedachten te delen.
Mijn moeder neemt op en ik vertel....
Mijn moeder huilt aan de telefoon....ik heb mijn moeder nooit eerder horen huilen....

Marcel

Ik ben op bezoek en glip naar boven: kleine 'inspectie'.
Mijn moeder is even afgeleid en mijn vader bezig met koffie.
Zowel mijn vader als moeder hebben een eigen 'werk' kamer.
Ik loop de kamer van mijn moeder in: er is weinig veranderd.
Sinds ze in deze seniorenwoning wonen heeft mijn moeder een kamer vol kastjes waarin
een deel van haar schelp en fossielenverzameling (erfenis van grootvader) en verder haar postzegelverzameling.
Overal liggen -weliswaar nette- stapeltjes met albums, mapjes, maar vooral enveloppen en zakjes vol met 'nognaderuittezoeken' postzegels.
Ik denk niet dat de zegeltjes ooit nog uitgezocht worden.
Dat overziet mijn moeder al lang niet meer.
Ik vermoed dat ze een en ander van links naar rechts verplaatst en schuift en schijn ophoudt.
Vele postzegels komen van Marcel: Ik zie overal zijn handschrift op de vele enveloppen vol.
Marcel is de 2e man van mijn moeders nichtje. De nicht waar mijn moeder al een leven lang close mee is, familie én vriendin.
Op Marcel is mijn moeder dol. Hij is denk ik de enige man die mijn moeders hobby serieus neemt.
Geen wonder, Marcel is ook een postzegel freak, zijn enig min puntje vind ik dan.
Niet alleen de gedeelde passie voor zegels geeft hem een dikke streep voor: Marcel is een charmante man en mijn moeder koestert zich in zijn attentie.
Als we enkele uren later met zo goed als de hele familie mijn vaders verjaardag vieren in een gezellig restaurant, krijg ik een verdrietig telefoontje: Marcel is overleden....

Ik wacht tot we terug zijn om het mijn ouders te vertellen...en mijn moeder uit te leggen...
Daar laat ik hen achter en weet dat het zwaar valt: Marcel is overleden, ze hebben hem niet meer kunnen bezoeken..

Degressie

Een bezoek aan mijn ouders...daar word ik niet vrolijk van....
Natuurlijk ben ik blij mijn vader te zien, ik weet hoe belangrijk het is geworden contact te hebben en hoe dit zijn en mijn leven heeft veranderd...maar hoe het leven van mijn ouders is geworden stemt niet tot juichen.
Op een grauwe winterdag valt het een en ander dieper dan het vallen kan...
Ik hoor mijn vader praten over up en downs...en dat hij gelukkig zelf geen last heeft van downs....Ik denk niet dat het echt zo is...maar mijn vader zal het nooit toegeven. Ik denk aan oude mensen en depressies. Ik denk aan Alzheimer en depressies. Ik denk aan onze familie en depressies en de ernstige vormen die het bij sommige heeft aangenomen....
Depressie...misschien heb er ook meer last van dan ik toe wil geven...
Extreme stress, uit balans zijn, burn-out verschijnselen en mezelf eruit weten te vechten...Veel, o zo veel wijzer geworden en levenslessen geleerd na deze zware maanden. Blijven vechten en vervolgens licht manisch worden: pieken o zo hoog en toch weer de onvermijdelijke dalen....Moe zijn, zooo moe dat niks meer kan, zelfs slapen niet...
Een lijf dat pijn doet, een geest die suf voelt...
Is er licht in deze donkere sombere dagen? Ja, er is licht....ik blog weer!

Verjaardag pa 3

Verjaardagsvisite wordt verwacht. Alles is er klaar voor. Manlief doet nog gauw wat boodschappen bij de AH en vult stiekem de voorraden aan: chips, nootjes, koffie, wijn en fris. "Moeten er nog koffiefilters?" Nee nee zegt pa, maar even later moet ik bellen naar manlief om ook aan filters te denken.
Zoals gezegd brengt Jo een taart mee. Broer Gerard heeft zich ook aangekondigd voor later in de middag en waar ik denk:gezellig voor ma!! is pa alleen maar bezorgd.
De meegebrachte taart blijkt halve vlaai en ik zie meteen dat het niet genoeg is voor 6, maar ik mag me er niet mee bemoeien...ik ga dadelijk netjes naar huis zoals mijn vader het liever heeft.
Mijn moeder tracht de vlaai-doos open te maken maar het lukt haar niet...mijn vader doet ook een poging en voor ik het goed en wel besef scheurt de kartonnen bodem en valt de vlaai in stukken...Mijn vader redt wat te redden valt, tante Maatje zit in een stoel te wachten op wat komen gaat, Ome Jo zet zijn meegebrachte bloemen in een vaas.
Ik weet dat mijn moeder zich ergert aan zijn gedrag, maar ik doe er een schepje boven op: "Help ze wat Ome Jo, want ze overzien het niet meer".
Terwijl ik de achterdeur dicht trek, zie ik 4 oude mensen rommelen en stuntelen en verwoed doen of alles nog is zoals het was.....
Vervolgens vertrekken wij huiswaarts...hoofdschuddend tegen elkaar zeggend: "Volgende keer nemen wij zelf het heft in handen!"

Verjaardag pa 2

We zijn mooi op tijd in Oostburg. Ze hebben ons nog niet verwacht. Mijn vader zit nog boven op zijn kamer, krant lezen en aan de dagelijkse puzzel, denken we.
We pakken meegebrachte lunch al uit en zetten snel,snel, voor pa naar beneden komt koffie! In de badkamer hoor ik mijn moeder scharrelen.
Zodra mijn vader ons spot, gaat het ritueel van handelingen van kracht.....mijn moeder wil tafel dekken,mijn vader zegt dat doe ik wel,mijn moeder verbaasd zich erover dat mijn vader tegenwoordig alles kan en wilt en doet. Gniffelt vervolgens tevreden dat ze zelf heerlijk mag blijven zitten.
Als we redelijke tijd later gezellig aan tafel zitten, wil mijn moeder een worstenbroodje. Mijn vader twijfelt..."Dan lust je straks weer niks" zegt hij bezorgd. Wat maakt het uit vind ik, als ma maar eet daar gaat het om.
Mijn moeder werkt het in plakken gesneden broodje naar binnen met mosterd, waarvoor ze 3x naar de kast loopt om een lepel te pakken. Uiteindelijk staan er 3 lepeltjes in de mosterdpot. Ze kan er zelf om lachen en eet verdorie het hele broodje op met grote klodders pikante mosterd. Het koffie-uurtje gaat naadloos over in lunch-time. Mijn moeder wil soep, maar lust geen dikke soep zegt pa. De meegebrachte soep is zeer dik met stukken en brokken..iets waar ma normaliter van rilt. Maar mijn moeder houdt plots van dikke soep en lepelt voldaan haar bord leeg. Daarna wil ze wijn net als ik, want zegt ze beledigd..."ik krijg normaal alleen op zondag een glaasje wijn!"
Mijn vader eet onverstoorbaar verder...

Verjaardag pa

Mijn vaders 83ste verjaardag valt mooi in de voorjaarsvakantie.Dat treft,kunnen we het gaan vieren op de feestdag zelf. Mijn zus gooit roet in het eten,zij is op vakantie. Het familiediner,de mooie traditie met hele familie uit eten, vindt daarom een dag later plaats. "Maar jij komt toch wel op de dag zelf?"vraagt mijn vader. Natuurlijk...beloof ik. Ik vraag wat ik mee moet nemen: Taart of gebak? "Nee"zegt mijn vader, "Jo komt ook en die neemt altijd iets mee".
Ome Jo komt 's middags en daarom 'moet' ik in de ochtend komen. Pa wil het bezoek graag verdelen. Meer aandacht voor zijn gasten is de reden die hij noemt. De werkelijke reden is echter dat hij meer visite tegelijk niet kan handelen en ik mag dat liefst niet merken.
Ik moet wel worstenbrood meenemen zegt pa: "ma heeft het iedere dag over worstenbrood..."
Sinds haar dementie wil ma allerlei dingen eten waar ze voorheen niks van hebben moest.
"Komt voor en van de bakker" spreek ik met hem af.
Ik haal worstenbrood, diverse andere broodjes, beleg, en een pak soep. Lunch is geregeld.