Kwijt

Maandag 14 dec.
De telefoon: mijn moeder!
"Ha M". zegt ze
Na wat dralen komt ze to the point.
"Zeg, ik ben iets kwijt" ja what's new?
"Ik heb een wit kokertje met roze dekseltje in Sarah's tas gestopt".
Samen met mijn jongste dochter Sarah ben ik zaterdag op bezoek geweest.
We hebben boodschapjes gedaan bij Kruitvat en Marskramer.
"Wat zit er in het kokertje?"vraag ik.
"Spulletjes" zegt mijn moeder.
Welke spulletjes wil ik weten.
"Nou oorstekertjes en nog wat dingetjes".
Ik leg voor de 4e maal uit dat ik haar gouden oorbelletjes op tafel onder de kranten zag liggen en dat
ze die heeft opgeborgen.
"O ja" zegt mijn moeder, "dat is zo. Maar die andere spulletjes zitten in het kokertje in Sarah's tas".
Ik beloof haar er Sarah meteen naar te vragen zodra ze thuis komt.
's Avonds weer de telefoon, of we de spulletjes hebben gevonden in Sarah's tas.
Ik loop naar boven en vraag aan mijn dochter, in de hoorn sprekend en intussen gebarend naar Sarah:'" of ze iets in haar tas heeft gevonden?".
Sarah had geen tas bij zich tijdens het bezoek aan oma en trekt een niet-begrijp-gezicht naar mij.
Mijn moeder wordt stil en zegt verwijtend "dan ben ik mijn gouden armband kwijt".
"Nee"zeg ik "die vinden we nog wel, zaterdag kom ik weer naar je toe, dan zullen we zoeken".
Intussen heeft mijn moeder mijn zus 2x gebeld, met het verhaal, dat wij iets hebben meegenomen....sieraden, geld....
Een half uur later belt mijn vader: "Ze heeft de spulletjes gevonden hoor, waar ze de hele tijd over heeft gebeld".
Hij voegt eraan toe: ze heeft het steeds vaker...