Fratsen

Mijn moeder heeft Alzheimer.
De diagnose is nog niet zo lang geleden gesteld.
We hadden het met elkaar over geestelijke vermogens die afnemen en noemden het in de war zijn en vergeetachtig.
Omdat ik het jaren geleden zag aankomen ben ik aan het idee gewend.
Ik wist het eigenlijk al.
Waar het precies begon is niet goed te zeggen, maar er was een keer dat moment dat ik dacht:
Tja... Mijn moeder's werkelijkheid is lang niet zoals ik de realiteit ervaar.
Nu is dat ook weer niet echt nieuw, mijn moeder kon er wat van, maar ok: het werd sterker en viel veel meer op.
Het meest bijgebleven is al van jaren geleden. Het korte moment dat mijn moeder me buiten even niet herkende.
We waren samen uit een restaurant gekomen en ik moest even terug.
Toen ik enkele minuten later op mijn wachtende moeder afliep keek ze me onderzoekend aan....
Pas toen ik vlak bij kwam en het autoportier voor haar openmaakte zag ik opluchting op haar gezicht: herkenning!
Het was toen dat ik dacht....het zal toch niet...?
Mijn nicht, met wie ik de situatie besprak zei me dat de Alzheimer wel lang geleden begonnen kan zijn.
Ze noemde de fratsen die mijn moeder meer dan 10 jaar geleden al begon.
Ik vind dat echter te veel eer....mijn moeder kon nml. behoorlijk blunderen als moeder en dat wil
ik nu niet meteen zomaar wegpoetsen...