Welkom op mijn blog!

Het is altijd leuk als je een berichtje achterlaat: ervaringen, opmerkingen, tips.....

donderdag 15 maart 2012

Verpleeghuis

Gelukkig ging moeder sinds kort enkele uren naar de dagopvang van het verpleeghuis waar ze zal gaan wonen. Ze kent het huis en vond de keren dat ze er op bezoek was fijn. Ze genoot van de aandacht van Carolien en vooral van Henk, de activiteitenbegeleiders. 
Dat maakt het verhuizen makkelijker. 
Het is woensdag na die bewuste knopendoorhakkende vrijdag en we gaan op gesprek in het huis. 
Wij: mijn zus, mijn vader en ik. Moeder gaat naar Henk die haar speciaal zal ontvangen hiervoor. Zij straalt als ze hem ziet en vergeet ons onmiddellijk.
Het immer aanwezig schuldgevoel neemt af nu iedereen in de professioneel zorgende kring  me toevertrouwd dat het geen dag te vroeg is en als wij er niet zelf mee waren gekomen...enfin, het is zo 'goed'.

1 opmerking:

  1. Schuldgevoel: hadden we het anders kunnen/moeten doen?
    Het gevoel zal steeds de kop opsteken, zeker, wanneer je als "toeschouwer" dingen ziet gebeuren, die jij beslist anders zou hebben gedaan. Niet alleen een gewenningsproces voor je moeder, maar meer nog voor de naasten, want die kennen haar het best. Geef niet alleen je moeder, maar ook jezelf de tijd om tot rust te komen.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen