Welkom op mijn blog!

Het is altijd leuk als je een berichtje achterlaat: ervaringen, opmerkingen, tips.....

zaterdag 29 januari 2011

Schrijven

Ze zit voorovergebogen aan tafel. Het wijde vest maakt haar rug een bochel. Kouwelijk als altijd de sjaal over de schouders. Haren vallen voor haar ogen, de neus boven het opengeslagen notitieboekje. Potloodjes en gummetjes immer voor haar uitgestald.
Ze kijkt schuin omhoog wanneer ik groet en glimlacht flauwtjes. Haar ogen staan waterig en rood, de bril ontbreekt.
Het is duidelijk geen goede bui, geen goed moment..
Ze staart naar de tafel, het opschrijfboekje, de potloodjes...
"Alles weg" stamelt ze...ze schuift wat met het boekje. Onzeker gaat haar hand over de kaft, het papier.
"Ik kan niet meer lezen" zegt ze "ook niet meer schrijven"...
Ik weet niks te zeggen.
Mijn vader komt uit de keuken, legt zijn hand op haar schouder, buigt zich voorover en geeft tekst en uitleg terwijl hij mijn moeder bemoedigend toeknikt.
Hij heeft de letters van het alfabet met haar opgeschreven. Ze oefenen woordjes.
In het boekje staan eenvoudige blokletters die samen de titels van boeken op de tafel vormen.
Boeken die er liggen te liggen, boeken soms nog cadeau gekregen, ontkennend wat zij is geworden.
Mijn vader spelt de letters en als zij het niet weet, zoekt ze het op in het voorbeeld wat hij voor haar heeft geschreven.
Ze is triestig en ik snap het. Ik zoek naar woorden, sla mijn arm om haar broze lijf.
"Kom, we gaan gezellig praten, en koffie drinken met lekkere koeken erbij."
Mama lacht...en zegt dat ze blij is dat we toch nog gekomen zijn en dat ze dat niet wist...
Ik pak het notitieboekje en zie de simpele hoekige lijnen door haar geschreven.
Naast me zit de vrouw die werd geroemd om haar kalligrafische kunstwerken.

5 opmerkingen:

  1. Zo mooi hoe je dit weer hebt opgeschreven... Maar ook zo triest om te beseffen dat alweer iets weg is....en dan ook nog iets waar ze zo goed in was, ooit, zo lang geleden... Mijn pa schrijft overal de namen van ons - zijn kinderen - op, met geboortedata erachter. Vaak doorgestreept, vaak met vraagtekens erachter, vaak fout...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een nicht kwam bij mijn moeder op bezoek. Met een mooie jas. Mijn moeder voelde de stof, zoals dat moet, met duim en wijsvinger. "Vroeger maakte ik die dingen zelf."

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Inge @Berend dank je voor jullie reacties.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben NET voor het eerst bij je, en heb het idee dat ik hier alles eerst even moet lezen. Maar wil toch nu alvast een reactie achterlaten. ZO herkenbaar dit. Mijn moeder had zware dementie, schizofrenie, psychoses etc, en ik was haar enige verzorgster(mantelzorg) 24/7.

    Van wat ik nu al heb gelezen krijg ik kippenvel, zit allemaal nog zo net onder mn huid.

    Groeten van Marian

    BeantwoordenVerwijderen