Welkom op mijn blog!

Het is altijd leuk als je een berichtje achterlaat: ervaringen, opmerkingen, tips.....

zondag 9 januari 2011

Kerstmis 2010

Stiltes...We zitten rond de tafel..Mijn vader vermoeid, mijn moeder verward. Haar trui omgekeerd en ruimer, haar haren piekerig om het gezicht smaller dan ooit.
Het gesprek gaat moeizaam. Moeder begrijpt het niet, vader hoort het niet. Er is koffie en kerstkrans en veel herhaling...
We blijven niet lang, ik ben nog grieperig en we komen immers gauw weer...
Wanneer ik naar de gang loop om mijn jas te halen hoor ik mijn moeder: "Maar....wij hadden hier toch altijd etentjes...met Kerst? Hebben we dat nu niet? Geen etentje met kinderen..?"
Ik draai me om en zie moeders handen in een hulpeloos gebaar.
Ik trek de deur achter mij dicht en staar in de spiegel terwijl mijn vader uitleg geeft in de kamer. Pijnlijk...
Als we vertrekken staat mijn moeder voor het raam, maar ze vergeet te kijken. Ze schuift met iets op de vensterbank en draait zich om.
Mijn vader zwaait ons uit en in de achteruitkijkspiegel zie ik een verslagen man kleiner worden.
Het blijft lang stil in de auto....

1 opmerking:

  1. Jeetje, wat moet dit pijnlijk zijn voor jullie! Het lijkt erop dat je moeder ook nog goede momenten heeft, dus extra pijnlijk voor haar. Het besef dat ze t niet altijd meer weet. Ik herken t van mijn oma. Ik was toen nog wel heel klein, maar mn moeder heeft er veel over verteld. T is een heftig proces. Ik wens je dan ook ale kracht toe om dit proces aan te gaan!
    Liefs en knuffel,
    Monique (@mooiste62)

    BeantwoordenVerwijderen