Kom je mama...?

Kom je mama? Zullen we dwalen..door de tuinen van mijn jeugd...?
Geef me je hand, laten we gaan en duizenden sneeuwklokjes tellen in het gras.
Kuikentjes kijken in het oude kippenhok en dan pompen op de bleek.
Met de lekke gieter sjouwen langs zaaibedden waar we sla en peterselie willen
en ijsbloemetjes langs het pad.
Volg me mama door de sprookjestuin...ons verstoppen tussen groene hagen,
rozen plukken in het perk en druiven, in de kas...
Kom maar mama, het is tijd voor de beiers...ik doe ze in emmers en jij kookt de jam...zo lekker als alleen jij het kan...en Eulalie, maar die is oud.
Zij bakt suukerspekken die we eten op de veranda en ik volg de zwarte kat.
Kom je mama, langs de heg, waar Marie me nestjes wijst van vogels met blauwe spikkeleitjes, klein en teer.
Over schelpenpaden, langs aardbeienrijtjes en bessenstruiken zullen we lopen mama..
In de ochtendzon wanneer de was droogt in de achtertuin...over de stapstenen hinkstap sprong naar de lome middaguren,
waar jij je neervlijen kan onder de treurende wilg...wachtend op de avondzon en de merel de stilte doorbreekt...
Kom maar mama...we zullen niet verdwalen...ik ken de weg nog goed....geef mij je hand, we gaan samen.