Mattheus Passion

Zondag is het Palmpasen. Of Passiezondag, zoals ze het bij ons thuis noemen:
De zondag dat de Mattheüs Passion wordt opgevoerd in de St. Baafs van Aardenburg.
Een traditie waarbij ons ouderlijk gezin nauw bij is betrokken. Mijn moeder zat jarenlang in de organisatie: het zgn. "Bachcomité". Mijn vader,zus en ik verleenden hand en spandiensten op de grote dag, met als hoogtepunt enkele koorleden als gast aan tafel in huize G.
Ik bezocht in het verleden alleen de repetities: diepe indruk van Bachmuziek in zo'n grote kerk ....Mijn moeder en mijn zus zaten de lange voorstelling in een volle kerk, zonder comfort, altijd uit. De laatste jaren werd het voor mijn moeder een ware opgave. De harde stoelen, de koude kerk.... haar versleten ruggetje kon dit niet meer verduren...
Vorig jaar ging haar geestelijke gesteldheid behoorlijk meespelen. Mijn zus had de handen vol aan moeder die voortdurend aandacht nodig had en alleen nog maar gesprekken wilde aanknopen met jan-en-alleman en niet vooruit te krijgen was of zelfs kwijt.
Van te voren waren er de twijfels: kan ma dit nog aan? Of beter: kon mijn zus dit nog behappen? We besloten ma nog eenmaal - een laatste maal - de passiezondag te ervaren. Per slot van rekening was ze zich bewust van het evenement en was het toch altijd haar lust en leven geweest. Ze wilde zo graag en natuurlijk: wij gunden het haar zo.
A.s. zondag is weer zover: de Mattheus!
Mijn zus gaat erheen. Niets houdt haar tegen: Ze heeft de liefde voor de
Mattheus van mijn moeder meegekregen, net als de drang er bij te zijn.
Mijn moeder weet dat het zover is.
Ze wil mee....