Soms is er gedoe, simpele dingen worden grotesk en gecompliceerd.
Zo was er het gedoe met de tas...:
http://alzheimer-hoofdstukken.blogspot.com/2010/05/tas.html
Door moeder mijn eigen toilettas als handtas te geven leek het 'probleem tas' simpel opgelost.
Vorige week gingen we er op uit: mijn moeder pakt de tas en even denk ik: ben ik nou gek...stonden er witte letters op mijn toilettasje...??
"Is dit het tasje wat ik je heb gegeven?" vraag ik tegen beter weten in.
Mijn moeder bevestigd: "Ja ik ben er blij mee".
Ik kijk argwanend in het tasje en zie de bekende dingetjes die haar altijd vergezellen. Dan zie ik het kapotte ritsje, er gaat mij een lichtje branden!
Mijn toilettasje, niet met witte letters, ligt onaangeroerd en opgeborgen in haar kast. Ik heb het lef niet om het mee terug te nemen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten