De tijd...veel van hetzelfde en erger. Dagen, iedere dag een kort gesprek op afstand. Weken, iedere week een dag zorgen en doen. Maanden, zo verglijdt de tijd voor mij. Voor mijn vader staat de tijd stil: De pas op de plaats van zijn leven in het teken van moeder. Voor moeder gaat het leven terug in tijd, toen het begrijpelijk was en vroeger.
Ik ben de tel kwijt. Hoeveel is er verstreken en hoeveel nog te gaan?
In het huis is het stil. De klokt tikt de tijd. Ik zie op mijn horloge wanneer ik weg kan, het leven tegemoet. Mijn vader ziet opgelucht etenstijd naderen en de mogelijkheid de dag zoetjes te sluiten. Moeder zoekt in verwarring haar tijd en plaats.
Morgen gaan we verder en hopen we op meer tijd van leven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ontzettend herkenbaar.Ik heb nl mijn moeder in huis die alzheimer patiente is.Heel veel sterkte voor jou en je vader.
BeantwoordenVerwijderen