Moeder

Mijn moeder was niet de ideale moeder, niet de lieve moeder, niet de zorgzame moeder, zeker niet de zachte moeder, geen moeder - moeder...
Dat gegeven zat me een half leven lang behoorlijk dwars.
Het deed me verdriet, gaf pijn en maakte me opstandig.
Tot ik -eindelijk wijzer- begreep dat mijn worsteling met haar, mij had gemaakt tot de mens die ik ben.
Ik was toch nooit compleet geworden als ik geen strijd en tranen had moeten leveren om hier te komen.
Ik sloot vrede met wat ik nooit heb gehad en aanvaarde mijn eigen persoon.
De Alzheimer van mijn moeder roept daarom wisselende gevoelens op...voor een ander wellicht niet te rijmen.
Het besef dat een liefdevolle moeder-dochter relatie voorgoed onmogelijk is, dat doet best pijn: Kans op 'kind' jaren definitief voorbij...
Het aanvaarden van de ziekte gaat mij beter af, vanwege de afstand die er nu eenmaal was.
Mijn moeder als moeder verloor ik.
Ik kreeg er echter een lieve vrouw voor terug.
Een vrouw die, voor het eerst in haar en mijn leven, zich uit in liefde naar mij toe.
Dat is een lieve moeder.